کتوک شعر میناب

(( من آن دیوانه ام ))

نامم مجنون

چشم هایم نه خشک نه تر 

بلکه همیشه خیس خیس

کوه نمک بروی گونه هایم 

به وسعت دماوند 

قلبم آکنده از عشق

وبی ریش ریش 

که گویی زخم خورده

وبی خبر از حال خویش 

........................................................................................................................

(( کابوس دیرینه ))

تقدیم به تو 

تموم شعرای پر از دردم

تویی که حضورت خیلی دوره 

واسه برگشتت خیلی دیره

..........چرا

نبض منو بازیچه می گیری 

........اومدی بازم

میگی از غیبت بی موجه دیرینه

خواب اما انگار که بیدارم توی شب هام

.......بیا وبه گردن بگیر

تویی مقصر زخم رو تن شعرام

تو همیشه شکل رفتنی 

من مایل به انتظار 

این وسعت دله تنگه منه

که بی قراره و دم نمی زنه

.........................................................................................................................

(( اسپریو ))

اینجا کره ی زمین است.....

چه پیش خواهد آمد؟!

دریا در من یا من در دریا ؟ آرام آرام غرق خواهم شد

بفرماید این شاخه گل مهربانی تقدیمتان 

میل ندارید؟......

هوا سرد است.....

بفرماید اسپرسو